- κλητός
- κλητός, ή, όν (s. καλέω; Hom.; Aeschin. 2, 162; Aelian, NA 11, 12; PAmh 79, 5; LXX; Hippol., Ref. 5, 6, 7) pert. to being invited, called, invited to a meal (3 Km 1:41, 49; 3 Macc 5:14) in imagery of invitation to the kgdm. of God Mt 22:14 (=B 4:14); cp. 20:16 v.l.—Also without the figure consciously in the background called to God’s kgdm. κ. ἅγιοι saints who are called (by God) Ro 1:7; 1 Cor 1:2; cp. B 4:13 ὡς κλητοί.—Subst. (SibOr 8, 92) κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ called by Jesus Christ Ro 1:6 (for the gen. cp. 3 Km 1:49 οἱ κλητοὶ τοῦ Αδωνιου). τοῖς κλητοῖς μου ApcPtRainer 1. κατὰ πρόθεσιν κ. ὄντες called in accordance w. (God’s) purpose 8:28. οἱ κλητοί those who are called 1 Cor 1:24; Jd 1. οἱ μετʼ αὐτοῦ κλητοὶ κ. ἐκλεκτοὶ κ. πιστοί Rv 17:14. κ. ἡγιασμένοι ἐν θελήματι θεοῦ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰ. Χρ. those who are called and consecrated acc. to God’s will through our Lord Jesus Christ 1 Cl ins.—Of calling to an office: κ. ἀπόστολος called (by God) as an apostle Ro 1:1; 1 Cor 1:1.—DELG s.v. καλέω. M-M. TW.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.